Vanochtend vroeg de wekker gezet, 7:00. Je hoort vaak van mensen dat ze de eerste dagen al om 3 of 4 uur ‘s nachts klaarwakker zijn. Wij hebben daar geen last van, sterker nog … 7 uur was best vroeg! Rond 7:25 gaan we naar beneden voor het ontbijt. Was best goed geregeld, er was Bacon and Eggs, cornflakes, Wafel ijzer en Pannenkoeken kon je maken. Ook voldoende brood en beleg. De koffie was op zijn amerikaans, slap en niet te drinken. Maar ja, toch maar een bakkie genomen.
Na het ontbijt de spullen gepakt en uit gechecked, we gaan vandaag naar Mobile. Een rit van iets meer dan 400 miles. Een geluk is wel dat we onderweg een tijdgrens passeren en dat we dus 1 uur langer de tijd hebben. We rijden rond 8:30 weg en lopen even bij een Orange Shop binnen (niet veel sinaasappels maar wel veel aanverwante souveniers, opgezette hoofden van krokodillen en kleine ongeboren haaien op sterk water. Al met al een verassende winkel. Tegenover de winkel zit de shell, hier halen we een zak met ijs. We vullen de koelbox en we gaan onderweg.
Het rijden gaat soepel, wel valt op dat het erg druk is (beide kanten op). Met name op de gedeeltes waar het twee banen zijn is het onrustig rijden. Onderweg veel menen aangehouden zien worden door de politie, toch wordt er hard gereden. Rond 10:15 doen we even een stop bij een restroom, ziet er netjes uit en naast de sanitaire stop heb ik een bak koffie genomen. Je kon kiezen uit 12 Oz en 16 Oz, ik kies de laatste (voor USD 1,50), Er valt een beker naar beneden die je in Nederland krijgt als je een large menu bij de Mc haalt. Dat is eigenlijk niet zo heel fijn, wel is de koffie van redelijk (en voor Amerikaanse begrippen) goede kwaliteit.
We vervolgen onze weg, onderweg komen we in een behoorlijke bui terrecht. Enorme hoosbuien en veel bliksem om ons heen. Echte tropische buien. Als het droog is zoeken we een restroom op, het is rond 12:00 en we gaan een hapje eten. Ook deze restroom ziet er netjes uit. We eten wat bij een Picnic tafeltje, het blijft droog en het is ook lekker warm.
We rijden door en na 2 uurtjes moet ik tanken, ik gooi 40 USD in de tank (ongeveer 18 Gallon) maar hij is nog niet vol. Wel voldoende voor nu, we hebben ook een Starbucks op het bord zien staan dus daar rijden we nog even heen. Voordat we naar binnen gaan kijk ik nog even bij de achterdeur, deze gaat niet open. Ik piel even wat bij het slot en dan slat hij opeens vast. Nu kunnen we de deur niet meer dichtkrijgen. Wat we ook proberen het lukt niet…. Naast de stabucks zit een Verizon winkel, ik loop naar binnen en bel ze even. Wat nu? De vrouw aan de telefoon zegt dat ze de auto komen ophalen en dan kunnen we hem bij Pensacola Airport (we zitten in Pensacola) omruilen, Duurt maximal 60 minute voordat er iemand is. Wat een gedoe…. We hebben altijd wel iets met de auto waardoor deze moet worden geruild. Soms iets kleins maar ik heb een keer een lekke band gehad en alleen een thuiskomer, mijn recht buiten Spiegel eraf gereden in Death valley en in Salt Lake city met achteruit rijden een andere auto geraakt.
Ondertussen is het ook hier gaan hozen en bliksemen, ik ren met Esmee even de Starbucks in om koffie te halen. Ing ruimt de auto alvast wat op, dan hoeft dat straks niet. Na ongeveer een half uur komt de sleeper. Vraagt wat er aan de hand is en heft de deur zo gemaakt! Fijn, de auto hoeft dus niet mee en we kunnen verder! We bedanken de man hartelijk maar die vindt het geen problem. Graag gedaan zegt hij!
Door dit akkefietje zijn we wel aan de late kant, we komen nu rond 15:45 aan bij Battery Park voor het beoek aan de USS Alabahma. Al met al 1,5 uur later dan gedacht. We moeten nog iets meer dan een half uur, de afslag van de snelweg is druk. We moeten een weg oversteken en daar blijven maar auto’s vandaan komen. De snelweg (I75 Oost) staat muurvast, misschien mensen die omrijden? Uiteindelijk komen we aan de overkant en zijn snel bij de USS Alabahma. We betalen USD 2 om het park op te mogen, we parkeren de auto (er is voldoende plek) en lopen even wat vliegtuigen en gedenk monumenten (o.a. Korea oorlog en 9-11). Dan gaan we naar de giftshop om kaartjes te kopen. Toegang is USD 15 per persoon, je kunt dan de USS Alabahma bezoeken, een Onderzeeboot en een Hangaar met vliegtuigen.
We starten met de USS Alabahma, er zijn drie self guided tours. We starten met de Red tour, deze brengt ons onderin het schip. Leuk om alles te zien vooral klein en dan te bedenken dat er 2500 man op de boot zaten! Na de red tour besluiten we om de rest zelf te bezoeken, we zijn als bijna 45 minuten onderweg en hebben maar 2 uurtjes voordat de tens sluit. We lopen de buitenkant naar voren, bekijken het geschut en lopen dan alle trapen op naar boven. Uitzicht is mooi maar het is wel enorm smal ….
We lopen naar beneden en gaan de hangar met vliegtuigen in, er staan een aantal vliegtuigen. Op een van de verhalen wordt verteld dat orkaan Katarina aardig wat schade heeft aangebracht, een anatal vliegtuigen zijn vernietigd. Na de hangaar lopen we naar de onderzeeboot. Ook deze is mooi om te zien en klein, we hebben een paar jaar geleden ook de onderzeeboot in Den Helder bezocht en deze lijkter ook wel op. Om 17:45 zijn we klaar en lopen we naar buiten. Al met al leuk om te zien, je kunt er bijna een hele dag besteden maar 2 uur is prima. Het was nu al enorm warm in het schip, laat staan als het echt een warme dag is…
We stellen de Navigatie in op ons hotel in Saraland, ziet er netjes uit. We checken in en ik type het blog. We douchen zo even en gaan dan bij Olive garden eten. Een van de favoriete restaurants. Morgen naar New Orleans!
Deepsouth en Florida 2017 