Vanochtend vroeg de wekker gezet, we staan om 7:15 op. Het hotel is niet echt super maar we hebben op zich wel goed geslapen. Het ontbijt is netjes, niet heel uitgebreid maar voldoende om met een goed gevulde maag op pad te gaan. We rijden vandaag naar Carlsbad, we rijden om 8:15 weg en stellen de navigatie in op Carlsbad. We zijn blijkbaar nog niet helemaal wakker want we rijden een mile of 2 de verkeerde kant op voordat we het in de gaten hebben. De navi wil dat we keren, en als we op de ouderwetse Rand McNally kaart kijken begrijpen we het ook. Ing dacht al dat we die weg zouden rijden, we keren en zijn dan uiteindelijk echt op weg.
Eerst rijden we naar het Zuid-oosten (70 mile) en dan naar het Noord-oosten, helaas is er geen weg direct van west naar oost. Als we weer op de weg naar het Noord-oosten zitten komen we wederom in een controle van de border-patrol terrecht. Aangezien we de paspoorten weer achterin hebben liggen moeten we even parkeren, we laten de paspoorten zien (en een K9 snuffelt even bij de auto) en dan mogen we doorrijden. Rond 11:30 rijden we het Visitor center binnen, net nadat we een foto hebben gemaakt van het toegangsbord. Toegang is eenvoudig, je hangt de America the Beautifull pass achter je voorruit en dat is je toegangsbewijs. Het park heeft dan ook niet echt een weg die je volgt, je gaat de doorgaande weg op en je hebt een tweetal afslagen waarvandaan verschillende wandelingen vertrekken. Het park is uitermate geschikt als je (veel) wilt wandelen.
We bekijken de kaart en besluiten om 1 wandeling te doen, we kiezen de Smith Spring Tail uit. Deze is een kleine 3,8 kilometer en je klimt 420 foot (ongeveer 125 meter). We rijden het park uit en parkeren bij de Frijole Ranch, hier start een eenvoudige wandeling naar Manzanita Springs (0,4 mile), De Bear Canyon trail en de Frijole Trail naast de Smith Spring tail. We pakken de rugzakken vol met water, de wandeling staat aangeschreven als Moderate en je moet er 2 tot 3 uur voor uittrekken (al lijkt dat wat lang, al is het met klimmen over een oneffen pad wel lastiger). Je loopt een klein stukje de weg naar Manzanita Springs en neemt dan de afslag naar links en bij de splitsing kies je rechtsaf. De weg loopt langs een berg(je) langszaam omhoog. De weg is oneffen dus je moet goed kijken waar je loopt. Het is niet super warm (85 graden), maar warm genoeg om het luie zweet er weer uit te gooien. Gelukkig is er af en toe een wolk voor de zon waardoor het relatief aangenaam is.
Ongeveer halverwege de trail kom je uit bij de Smith Spring, een watertje dat ontspring uit de bergen. Het is er heerlijk rustig (we zijn de enige op de parkeerplaats) en we genieten even van het uitzicht en de rust. We drinken nog wat water en maken wat foto’s, Vin en ik dompelen onze iPhone in het water (hij is als het goed is waterdicht) en maken wat fotos van in het water. Is best lastig, de iPhone doet het in ieder geval nog steeds. Na een minuut of 15 besluiten we weer verder te lopen. Vanaf nu is het bergaf, dat loopt een stuk eenvoudiger. Er trekken wat donkere wolken om ons heen en in de verte horen we een onweersklap, gelukkig valt het verder wel mee. Na ruim 1,5 uur lopen zijn we weer bij de auto.
Het is ondertussen 13:30 en we gaan even een hapje eten, we pakken wat spullen en gaan op een picknick plaats zitten. We eten lekker een broodje, ondertussen komt de ark ranger aanrijden en kijkt even naar de geparkeerde auto’s. Hij rijdt weer weg maar komt toch weer terug omdat een aantal mensen die zijn aangekomen wat vragen hebben. Wij pakken de auto in en rijden weg, we hebben een rit van 40 minuten voor de boeg om bij Carlsbad Caverns te komen. Guadaloupe Mountains verdiend meer tijd, en als je komt om te wandelen biedt het zeer veel variatie met dagwandelingen van 1 kilometer tot 15 kilometer met veel klimmen. Voor nu hebben we een indruk gekregen, erg leuke wandeling gedaan.
Rond 14:40 komen we bij de afslag naar Carlsbad Caverns, ook hier zetten we het bord even op de foto en rijden dan de 7 mile lange weg naar et Visitor center. De omgeving is best mooi maar je mag onderweg nergens stoppen. Als we bij de parkeerplaats aankomen is het best wel druk, de helft van de beschikbare plaatsen lijken bezet. We lopen naar binnen en vragen bij de info balie hoe de toegang werkt. De America the Beautifull pass is geldig maar we moeten even in de rij staan om onze tickets te krijgen. Vervolgens kun je met de lift naar beneden of de Natural entrance nemen en naar beneden lopen. Het is iets meer dan 1 kilometer en je daalt 250 meter. We kiezen ervoor om met de lift te gaan, het is al wat later en het lopen kost ongeveer 1 uur extra. We gaan de Store even in om een pak spelkaarten te kopen. Vervolgens lopen we naar de balie om de toegangskaarten te krijgen, er staat niemand in de rij. We kopen direct door naar delift en na enkele minuten gaan we naar beneden. De lift doet er 58 seconden over om de 250 meter te dalen, dit voel je in je oren.
Als we beneden zijn gaan we de route lopen, in totaal lopen we bijna 1,5 uur. Het is schitterend mooi, erg groot en hele mooie druipstenen en een indrukwekkende ruime grot. Dit is de grootste van het westelijk halfrond (althans, voor zover ontdekt). Het is enorm, we maken wat foto’s en bekijken de grot. Beneden is het soms net of je alleen rondloopt. Boven staan veel auto’s maar uiteindelijk verspreid het beneden zich vrij snel. In de grot is het 13 graden Celcius maar eigenlijk best goed uit te houden. Als we klaar zijn gaan we weer naar boven, we lopen eerst langs de restroom en de store en moeten 1 lift wachten voordat we weer naar boven kunnen. Eenmaal buiten voel je de warmte weer, we tikken vandaag de 100 graden aan (om 20:30 is het nog steeds 99 graden) en dat is dus een groot verschil.
We gaan naar de auto en rijden het park uit, het hotel is op ongeveer 25 minuten rijden. Dit keer een Motel 6, als we aankomen check ik in. Ziet er niet super uit maar it wel vol. De kamer is klein en de bedden ook, wordt een uitdaging vannacht. Verder lekt de toilet na het doortrekken, de klussers van het Motel komen langs en kliederen wat met Kit. Ziet er niet uit en er komt nog steeds wat water uit, voor ons is het prima maar dit lijkt mij geen permanente oplossing.
We eten vanavond bij Arbys en na het eten tank ik even (USD 2,09 hier, best duur) en gaan we naar de Walmart. We hebben een verloopstekker van Europeesche naar US stekker meegenomen maar deze hebben we een aantal dagen geleden in een motel laten liggen. Als je weet dat er heel veel op accu’s gaat is het een uitdaging (al hebben veel hotels gelukkig ook USB opladers). De Tandenborstel, Scheerapparaat, Foto camera zijn zomaar wat apparaten die aan een stekker moeten worden opgelaten. Helaas weten ze bij de Walmart niet wat ik bedoel, er is een Radioshack om de hoek dus danmaar daarheen. De letters zijn al van de muur af dus dat is een vaag teken. En inderdaad, de winkel is leeg. Dan maar een andere keer kijken.
We rijden naar het motel en lezen wat. Ik typ het blog, Esmee kijkt wat op de iPad en Vin skyped met wat vrienden in Nederland bij het Zwembad. Morgen naar Canyon voor Palo Duro!
Deepsouth en Florida 2017 