Vanochtend om 8:00 de wekker gezet soort van uitslapen. We staan op ons gemak op en gaan aar beneden voor het ontbijt. Dit keer weer een uitgebreid ontbijt, veel keuze uit brood en warme gerechten. Ook verse muffins en lekker Cinnamon Roles. Hotel was erg goed! Netjes en verzorgd. We laten de auto ophaen door de Valet en pakken ondertussen de koffers in en poetsen onze tanden. Rond 9:00 rijden we weg.
We gaan vanochtend naar Oak Alley, het is rustig onderweg. We gaan over de Mississipi heen, de brug gaat heel steil omhoog. Het is geen brug die open kan dus hebben ze hem maar heel hoog gebouwd. Nu maar hopen dat er geen boten komen die hoger zijn dan de brug. Ik heb op de Navigon Oak Alley ingevoerd, we passeren onder andere de Laura Plantatie en bij de Joseph Plantation zegt hij dat we er zijn. We rijden toch maar even door en komen dan bij de Oak Alley Plantation. Bij de toegangspoort staat dat je met je AAA lidmaatschap korting krijgt, we halen ons ANWB pasje en de man herkent meteen een logo achterop en dat geeft ons 10% korting (op entree van USD 22 voor Vin, Ing en ik en USD 8 voor Esmee). Toch mooi meegenomen.
Als eerste lopen we naar de achterkant van het huis (bekeken vanuit de huidige binnenkomst, oorspronkelijk was dit de ingang). De entree heeft een mooie laan met Oak trees (vandaar de naam Oa Alley). Nu het rustig is willen we even een paar fotos maken. Als we aankomen zijn we inderdaad de enige, op een gegeven moment komt er een vrouw het pad oplopen. We wachten even tot ze bij is. Ze komt uit New York (oorspronkelijk Polen) en is geland op New Orleans. Ze gaat naar een vrijgezellenfeest in Austin en bezoekt vandaag een aantal plantages en rijdt dan in de avond / nacht naar Austin. Ik post alvast van fotos vanaf de iPhone
Als we de fotos hebben gemaakt lopen we richting het huis het is 10:20 en om 10:30 staart de eerst volgende tour door het huis. We zitten even op de veranda en als de klok wordt geluid is dit het teken dat de tour gaat starten. De tour wordt gedaan doo Ivy, ze is in klederdracht gekleed en verteld het verhaal goed maar wel op zijn amerikaans. We starten in een zitkamer en mogen na het verhaal even rondlopen om wat fotos te maken. Wat jammer is, is dat er weinig originele spullen staan. Incidenteel is er iets te vinden, maar het meeste is “nep”. Dat is wel jammer. In de woonkamer is nog een klein stukje van de originele, marmeren, vloer te zien. Deze is begin vorige eeuw gesloopt toen het huis een tijdje geen eigenaar had en er los vast wat mensen in zaten (soort van krakers).
Daarna gaan we naar de eetkamer en dan door naar boven waar onder andere een aantal slaapkamers zijn. Ivy vertelt over het gezin wat er oorspronkelijk in heeft gezeten, hij was 36 en zij was 18 toen ze trouwde. Hij heeft voor zijn vrouw het huis laten bouwen ergens in 1820-1830. Ze hebben 6 kinderen gekregen, 3 van de kinderen zijn jong overleden (2 maanden, 2 jaar en jonger dan 10). De man des huizes overlijd op zijn 48e aan TBC. Zijn vrouw moet de plantage runnen maar dit gaat haar niet goed af, na 6 jaar komt haar zoon haar helpen maar dan is het al te laat. Na de burgeroorlog worden ze een soort van failliet verklaard en worden alle bezittingen ontnomen. Een treurug einde eigenlijk. Daarna zijn er meerdere eigenaren geweest, de laatste familie heeft er met veel plezier gewoon. Boven hangt een soort behang rol met daarin de handtekeningen en namen + jaartallen van de eigenaren, dit stuk is wel origineel.
Als laatste krijgen we boven een uitzicht vanaf de veranda, je kunt het huis rondlopen en hebt een mooi uitzicht op de tuin maar ook op de bomenrij.
Na de tour zijn we naar buiten gegaan en hebben de wandeling gedaan langs alle buiten gebouwen. De plantage was een slaven plantage en in de barakken is terug te zien hoe de mensen toen leefden. Er was weinig ruimte en het waren lange dagen. Zo moesten de slaven het zware werk op het land doen en daarna de dieren verzorgen voordat ze zelf wat konden eten en rusten (hier was eigenlijk geen tijd voor). In de verschillende gebouwen zijn voorwerpen terug te vinden uit deze tijd. Ook wordt er in een van de huizen stigestaan bij het savernij verleden en hoe de slaven zich bevrijden.
Uiteindelijk hebben we er een goede twee uur rondgelopen. Toen we aankwamen was het vrij rustig, nu is het druk. Er staat een rij bij de entree, vroeg komen was dus een goed plan! We eten onderweg wat bij de Taco Bell, erg lekker Taco’s, Quesedillas en een soort van Burito, Als we een uurtje op pad zijn zie ik een reclame bord voor een Oultlet. We besluiten even langs de Nike store te gaan, we komen nu rond 17:30 aan in het hotel en als we een half uurtje blijven wordt het 18:00. We parkeren de auto, het is erg rustig maar het heeft ook wel geregend.Nu schijnt de zon en het is lekker warm. We gaan de Nike store in en uiteindelijk koopt Ing een t-shirt. Daarna toch even de Ralph Lauren in, de La Coste en de Levi. Uiteindelijk nog wat kleren en broeken gekocht en 2 uur later zitten we weer in de auto. Wordt dus rond 19:30 dat we aankomen, maakt op zich niets uit we hoeven nergens heen.
Als we in Defuniak aankomen gaan we eerst een hapje eten, het wordt de Pizza Hut. Heerlijke Pizzas maar het interieur en de mensen die er werken … Het liefts haal je een pizza daar, of nog beter laat je hem bezoren. We eten wel heerlijk! We hbben 2 Large Pizza’s besteld en nemen er 1 mee voor morgenmiddag.
Als we klaar zijn rijden we naar de Econolodge. Geen aanrader, de ontvangst is vriendelijk maar als we bij de kamer komen is de deur open en lijkt de deurkruk stuk, kamer is niet vies maar ook niet echt schoon en de kussens hebben geen kussenslopen Dat het niet zo mooi is als een Holliday Inn of Best Western kan, maar gewoon schoonmaken, dingen die stuk zijn fixen is toch het minst wat elk hotel moet kunnen bieden … Morgen zitten we in een Holliday Inn in Crystal Rivers, dat wordt de laatste deze reis. Daarna is het de villa in Davenport voor 11 dagen!
Deepsouth en Florida 2017 