Vanochtend de wekker om 7:30 gezet, we worden wat langzaam wakker en rond 7:55 zitten we beneden aan het ontbijt. Vandaag een Hampton Inn en het ontbijt is het meest uitgebreide tot nu toe. Ze hebben de standaard dingen (zoals Wafels en Brood) maar ook Cereals uit een pakje met voldoende keuze, vers fruit, verse Muffins en iets van luxe broodjes. Ook gebakken en gekookte eieren, spek en gravy. Het was echt goed verzorgd! Na het eten lopen we naar boven en pakken de koffers in en zijn eigenlijk snel op pad. Rond 9:15 zijn we uitgechecked en zitten we in de auto.
Gisteren waren de wegen een uitdaging op de terugweg uit Fort Worth, vandaag gaat wel goed maar we moeten goed opletten. Voor een deel rijden we weer de route naar het 6th floor museum, we kennen de weg bijna al ;-). Bij een fly-over (die er nieuw uitziet) geeft Navigon aan dat we de rechter 2 banen naar Waco moeten hebben. Nu is Waco echter de linker 2 banen. Ik kies ervoor om Waco te volgen en dat pakt goed uit. De kaarten zijn niet bijgewerkt (erg jammer) en er wordt veel aan de weg verbouwd. In de buurt van Den Haag heb je het Prins Claus viaduct en dat is heel wat, in Dallas heb je tientallen van dat soort viaducten, onvoorstelbaar !
De weg naar Natchitoches verloopt verder rustig, onderweg is het niet al te druk behalve als we bij Shrevport komen. Het rijdt nog wel gewoon door maar het is wat onrustiger. Wat opvalt is dat we een stuk of 5 keer politie met zwaailichten aan de kant zien staan en dat ze iemand hebben staande gehouden. Een keer rijdt een politie auto voor ons en die zet opeens zijn zwaailichten aan en rijd over de middenberm en gaar de andere weghelft op. Geen idee waarvoor mensen aan de kant worden gezet, maar in Nederland zie ik het niet zo vaak. De weg vanaf Shreveport is heerlijk rustig!
Rond 12:45 komen we aan bij de Oakland Plantage, deze stond niet op de navigatie maar ik wist dat het in de buurt van de Melrose Plantage was. De Oaklan plantage is van de National Park Service en de toegang is gratis. We eten eerst even een mufin en een stukje fudge. Ook drinken we wat water, het is hier minder warm (93 graden) maar je merkt dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is!
Rond 13:00 lopen we het terrein op, we hebben een plattegrond en volgen de route. We komen onder andere langs stallen en duiventillen. Later begrijpen we dat de duiven werden gefokt en net voordat ze kunnen vliegen gegeten werden omdat ze dan het lekkers zijn. Als we bij het huis komen dan is een tour net gestart, er zitten een mannetje of 8. We lopen de store even in en de man die de tour geeft vraagt of we mee willen lopen. Er is vandaag 1 tour en dit is de laatste, we moeten ons even inschrijven binnen en dan lopen we mee.
Het huis behoorde toe aan de familie Prudhomme, een Franse familie die er in de 18e eeuw is gaan wonen. Ze hebben het huis zelf gebouwd, eigenlijk werd het huis in het begin niet permanent bewoond. Alleen als ze langere tijd op de plantage moetsen werken. In de nabijgelegen stad hadden ze hun echte huis, Na de burgeroorlog zijn deze huizen verwoest en is men hier permanent gaan wonen.
De rondleiding is best leuk, de man verteld gepassioneerd. Ik zal niet alles hier vertellen maar bij de kinderkamer gaf hij aan dat er een trap naar beneden was. Hier was een soort kelder waar een van de slavinnen zat die op de kinderen moest passen. Je merkt dat de Amerikanen nog wel worstelen met de slavernij (net als wij). We lopen nog een aantal vertekken af en dan is de rondleiding klaar.
We rijden door naar Melrose Plantation, als we aankomen is er net een rondleiding gestart. We worden opgevangen door een jongen die vraagt of we nog mee willen. De volgende is over een uur, dus het is jammer als we meewillen en moeten wachten. We gaan mee met de rondleiding. Vin en Esmee gaan mee voor het Studenten tarief (half geld).
Melrose Plantation was een van de weinige plantages waar mensen niet als slaven tewerk werden gesteld. Het was eigendom van een blanke man en een creoolse vrouw. Het is een van de grootste vrije plantages in Noord Amerika. Er zijn buiten drie gebouwen waar ze leuk bij verteld en dan gaan we het huis in. Je mag geen foto’s maken binnen (had de jongen ook al gezegd). Ze doet er echter een dikke knipoog bij en zegt dat het dus best wel mag. Mona (de gids) verteld leuk en enthiousiast, ze komt zelf uit New Orleans (of in ieder geval er vlak bij, maar omdat niemand dat plaatsje kent zegt ze maar dat ze uit New Orleans komt). Beneden is er een soort huiskamer, een keuken en een bibliotheek, De laatste actieve jaren is de plantage gebruikt om creatieve mensen op te vangen en een plek te geven om te schrijven of schilderen. Enkele bekend? mensen zijn hier geweest. De boeken die er geschreven staan zijn in een boekenkast te vinden (ik ken er geeneen moet ik eerlijk zeggen).
Als we beneden klaar zijn gaan we naar boven, hier zijn slaapkamers voor gasten en voor de vrouw des huizes. Ook is er een kinderkamer, hierin staat nog originele speelgoed. Een van de belangrijkste items is een originele teddybeer van de eerste serie teddyberen ooit gemaakt. Naar verluidt is deze tienduizenden euro’s waard. Boven is ook een kamer waar schilderijen hangen van Celementine Hunter. Deze vrouw was werkzaam op de plantage en schilderde vanaf haar 28e. Pas op haar 70e heeft ze haar werk naar buiten gebracht, tot haar laatste adem (ze is ik meen 101 geworden) heeft ze geschilderd. In eerste instantie werd het niet aangemerkt als kunst maar tijdens haar leven is dit nog rechtgezet. De schilderijen kon je destijds kopen voo USD 1- USD 15 (als ze vond dat je het waard was). Nu zijn ze USD 30.000 en meer waard, per stuk! Leuk verhaal is dat een van haar kleinzonen heeft verteld dat hij vroeger een paar cent kon krijgen of een schilderij mee mocht nemen. Hij koos (helaas) altijd voor het geld, het kan raar lopen. Een ander kleinkind is net uit de gevangenis ontslagen nadat hij heeft vastgezeten voor het vervalsen van haar schilderijen …
Als de tour klaar is lopen we nog even over het terrein, het is even na 15:00 en in de buurt zit nog een plantage, Magnolia. Deze is ook in beheer van de NPS en we rijden er nog heen. We komen om 15:25 aan, een vrouw in een golfkarretje komt aanrijden en geeft aan dat ze om 15:30 dichtgaan. Vandaar dat er geen auto’s stonden, we mogen nog wel even 15 minuten over het terrein lopen terwijl zij de gebouwen afsluit. Ing en ik lopen een rondje, Vin en Esmee blijven in de auto.Zonder uitleg en met de meeste gebouwen dicht is het niet zo bijzonder, als je hier heengaat kijk even naar de openingstijden. Misschien gingen ze eerder dicht omdat het zondag is, er zijn er echter ook die bijvoorbeeld op maandag gesloten zijn.
Als we klaar zijn rijden we naar de Walmart, we halen nog even 48 halve liters water, wat Cola en Mountain dew, brood en wat ander eten. Als we klaar zijn tank ik nog even en dan rijden we door naar het Hotel. Ing en Esmee willen nog even zwemmen maar als we net in het zwembad zitten komt de onweer en bliksem dichtbij. Dat wordt dus geen zwemmen, dan maar even Yahtzeeen en lezen. Om 19:00 lopen we naar de iHop, deze zit om de hoek. Het miezert nog wel, maar hij is zo dichtbij dat kunnen we echt niet met de auto doen. Binnen zitten we onder een plafond waaier, we vragen of deze uit kan omdat het best fris is. Zo gezegd zo gedaan. Esmee eet Pancakes, Vin, Ing en Ik een soort van Omelet met daarbij wat Pancakes. We krijgen niet alles op dus nemen we Pancakes mee.
In het hotel zoeken we nog even een Swamp tour voor morgen, doen een potje Yahtzee, Vin gaat skypen met vrienden en we lezen wat. Weer een leuke dag, nog een paar dagen en dan zijn we bij villa. Nu nog even genieten van de activiteiten!
Deepsouth en Florida 2017 