Vanochtend om 7:30 de wekker gezet, we komen moeilijk op gang en zitten uiteindelijk om 8:20 beneden aan het ontbijt. Dit is vrij uitgebreid,: scrambled eggs met spek, wafels, cereala, brood, fruit en muffins. We eten op ons gemak, Palo Duro is 15 minuten rijden hiervandaan.
We poetsen onze tanden en gaan rond 9:20 rijden. Het is al vrij warm en onbewolkt, kan dus een pittige wandeling gaan worden. Voordat we het park inrijden maken we een foto van het park bord. Licht is niet echt goed, willen als we weggaan nog een foto maken maar dat vergeten we. Voor het fotoboek moeten we deze dus ergens vandaan plukken.
Als we het terrein oprijden is er geen hokje waar je toegangskaarten kunt kopen. Er hangt een box met daarin formuliertjes en pennen. Het is de bedoeling dat je zelf de gegevens van je auto invult en aangeeft met hoeveel personen je bent. Vervolgens kun je het te betalen bedrag aflezen en dit doe je in de envelop en deze gooi je in de brievenbus. Ook plak je een kopie van het briefje achter je ruit. Het is in eerste instantie even zoeken naar een envelop, maar dit blijkt allemaal al bij het invulformulier te zitten. Gewapend met deze kennis help ik ook een buurman die op zoek is naar hoe het werkt.
Als eerste stoppen we bij een overview, geen echt officiele want er kunnen ongeveer 4 auto’s staan. We lopen naar het uitkijkpunt en zien de Canyon. Als e al meerdere Canyons hebt gezien is het niet direct bijzonder. Grand Canyon was vele malen overweldigender en Canyon de Chelly vonden wij vele malen mooier. Leuke van dit park is wel dat het rustig is (was Canyon de Chelle trouwens ook) en je doet wandelingen vanaf de bodem van de Canyon. De volgende stop was het Visitor Center waar je ook een uitzicht hebt. De zon schijnt precies in de lens maar we schieten wat foto’s. Ook lopen we even het Visitor Center in, eigenlijk weten we al dat we de lighthouse trail gaan lopen maar kijken even of er nog andere (kortere) wandelingen zijn. Dit valt tegen, het zijn voornamelijk wat langere wandelingen. We moeten maar even kijken wat we gaan doen.
We rijden naar beneden en parkeren bij de start van de lighthouse trail, er staat ook een karretje dat Snow cones verkoopt maar deze is nog niet opgestart, het is 10:15 maar misschien is hij als we terugkomen wel open. We doen onze wandelschoenen aan en smeren ons goed in. Het is al ruim in de 90 graden en naar verwachting komt de temperatuur boven de 100 graden uit. Ook is er volop zon en loopt het pad volledig in de zon, dus geen beschutting. Als we dat allemaal gedaan hebben gaan we van start. Er staat een bord met waarschuwing om onder andere voldoende water mee te nemen (1 gallon per persoon) en de wandeling niet te onderschatten. Wij hebben met zijn vieren 20 halve liters water mee, is niet 1 gallon per persoon maar de ervaring eert dat dit voldoende moet zijn.
De wandeling is 2,7 mile enkele reis, totaal dus ruim 8,5 kilometer. In het begin staan de borden niet altijd op de juiste plek en bij de eerste splitsing gaan we bijna verkeerd. Eenmaal op pad is het wel goed aangegeven. Elke 0,1 mile staat er een bord met de gelopen afstand. Hierdoor heb je een goed beeld van hoe ver je bent, De omgeving is schitteren, er staan op de parkeerplaats een tiental autos maar we zien vooralsnog niemand. Nu kun je ook fietsen vanaf de parkeerplaats (mountain biken) of een andere wandeling doen. Dus misschien doen mensen dat wel.
De wandeling is niet zwaar vanwege hoogteverschil of moeilijk pad, het is vooral zwaar door de warmte en het gebrek aan schaduw. Je moet voldoende drinken en het insmeren doen we onderweeg voor Esmee nog een keer (factor 50). De omgeving is heel mooi, alleen zijn er onderweg wel een aantal maal vervelende stekende vliegen (het lijk of zijn horzels). We worden een aantal maal geprikt, we smeren ons even in met Deet dat we bij Sequoia hebben gekocht vorig jaar. Al helpt het alleen maar psychisch dan is dat ook al wat.
Na ongeveer 1 uur en 30 minuten zijn we bij het einde van de trail, dit staat gemarkeerd als je recht door loopt. Vlak voor het einde is een bankje waar je in de schaduw kunt zitten. Links daarvan is een smalle doorgang, als je deze neemt kun je naar boven lopen en uiteindelijk Lighthouse ook beklimmen. Dit gaan we (uiteraard) doen. Het pad loopt al snel steil omhoog en het is soms wat moeilijk lopen, op een gegeven moment hangt er een touw waaraan je jezelf omhoog moet trekken omdat het vrij steil gaat en de ondergond losse steentjes/zand is. Na een minuut of 10 zijn we boven, we lopen een pad af en dan kom je op een heuveltje uit waar zelfs een bankje staat waarvandaan je een prachig en vrijstaand uitzicht hebt op de Lighthouse.
Als je even naar beneden loopt en dan weer omhoog klimt kom je op Lighthouse zelf. Als we aankomen zijn er 3 amerikaanse meiden maar zij gaan al snel weg. Vin en ik beklimmen ook de Lighthouse even, leuk om te doen en als je er iets omheen loopt zie je hem ook van de andere kant. Ook heb je een mooi uitzicht over de Canyon. Het is ook hier heerlijk rustig! We lopen terug naar het bankje waar Esmee en Ing zitten en drinken nog even wat en eten iets. Het is ondertussen 12 uur en warm. We gaan beginnen aan de terug weg, nemen nog even een zijpad om van het uitzicht te genieten en lopen dan de weg naar beneden Het touw helpt ook met het naar beneden gaan, want dit valt anders ook niet mee. Om 12:15 staan we waar het pad officieel ophoudt. We gaan aan de terugweg beginnen.
Aangezien het al goed middag is geworden is het ook erg warm. Onderweg komen we een thermometer tegen en die heeft aan dat het boven de 100 graden is. Gelukkis is er af en toe wel wind maar dit geeft slechts een beetje verkoeling aangezien het warme wind is. De terugweg is zwaar en we zijn dan ook blij als we na goed een uur en 15 minuten lopen weer bij de auto zijn.
Vin en ik zijn als eerste bij de auto, een park ranger spreekt ons nog aan en vroeg hoe het was gegaan. Hij gaf ook aan dat er een vrouw in een blauw shirt niet lekker was geworden, maar die had dan ook maar 1 flesje water meegenomen. Onbegrijpelijk, je hebt echt veel water nodig!
Het wagentje met Snow Cones is nu inderdaad open, we halen 4 snow cones en dat koelt ons lekker af. Het is ondertussen 14:00 en Vin en Esmee hebben het wandelen wel gehad, met klimmen erbij ruim 9,4 kilomter gelopen in de hitte is ook wel zwaar. We rijden de loop nog even af maar er zijn niet echt uitzichtpunten. We stoppen nog even bij het Visitor Center en maken wat fotos . We besluiten om naar het hotel te gaan en de namiddag te gebruiken om te relaxen. We lezen wat, Ing en Esmee doe een paar potjes Yahtzee en Vin, Esmee en Ing zwemmen ook nog even. Tegen de avond douchen we nogmaals en gaan we wat te eten zoeken. Vanavond wordt het Chilis!
Rond 18:45 vertrekken we richting Amarillo voor eten bij Chilis. We eten dit keer redelijk op ons gemak, Drew (onze waiter), deed rustig aan en dat was wel lekker. Uiteraard krijgen we niet alles op en we verzamelen wat we over hebben in 2 Boxes to go.
Na het eten rijden we nog even langs een grote Sportzaak waar we eerder langs zijn gereden. Is erg groot en heeft veel maar niet voor Outlet prijzen. We lopen er op on gemak doorheen en gaan dan richting het hotel. Ik tank de auto nog even af en we lezen wat op de kamer. Morgen naar Witchita Falls, de laatste week rondtrekken is aangebroken voordat we 11 dagen in Orlando verblijven.
Deepsouth en Florida 2017 