Vannacht lekker geslapen, Hilton is een significant duurder hotel maar de service is daar ook wel naar. In de kamer ontbijt gemaakt en een bakkie koffieen thee gezet. Daarna tanden gepoetst en een SMS naar de Valet parking gestuurd. De auto wordt voor de deur gezet terwij wij de laatste dingen inruimen. We checken uit en zetten de spullen in de auto, navigatie ingesteld op NASA in Houston. Wederom een langere rit, 380 mijl (uiteindelijk komen we rond 14:20 aan).
De stad uit gaat soepel en we zitten snel op de highway. Verkeer is relatief druk en er wordt (in het algemeen) onrustig gereden. Het gaat allemaal minder ontspannend dan andere gebieden waar het rustiger is (dus niet rond grote steden). Als we 2 uur onderweg zijn is de lucht verandert van strak blauw naar nacht. We tanken even en houden een sanitaire stop, de eerste druppels vallen al. Als we de snelweg weer oprijden breekt de hel echt los. Wat een regen, niet normaal meer. Ook volop onweer en bliksem om ons heen. Natuurgeweld is indrukwekkend ….. We rijden steeds rustiger, zetten de gevaren lichten aan en rijden achter een andere auto aan. Achter mij rijdt ook een auto, op de vluchtstrook staan ook veel auto’s stil. Het zicht is soms zo slecht dat je net je moterkap ziet. Dit is echt vermoeiend rijden …. Na ongeveer 20 minuten wordt het iets beter, de hele weg blijft het bij vlagen regenen en soms ook heel hard regenen. Op een gegeven moment wordt het gelukkig wel droog maar de zon blijft vandaag verstopt achter de wolken.
Om 14:20 rijden we het terrein van NASA op, het is een groot parkeerterrein maar er staan naar verhouding weinig auto’s. We parkeren vlak bij de ingang en kopen bij de entree 3 kaartjes (USD 30 per stuk).
Als we binnenkomen kom je in een grote hal terrecht met allerlei onderwerpen, waaronder de landing op mars. We lopen langs de tentoonstellingen en besluiten, na een bezoek aan het toilet, om de tram te nemen (blauwe route). Als we in de rij staan blijkt de wachttijd 1 uur, we gaan uit de rij en volgen eerst een show waarin het een en ander wordt uitgelegd over de landing op mars en de plannen om mensen naar mars te sturen.
Om 15:15 is dit klaar en gaan we toch maar in de rij staan voor de tram. Het is nu al een stuk rustiger en we moeten 1 trein aan ons voorbij laten gaan maar de tweede kunnen we net (we zijn de laatste die maa kunnen) meepikken. Uiteindelijk een half uurtje moeten wachten. De eerste stop is Mission control center waar vanaf eind jaren 60 tot en met 1992 de Appollo en Space shuttle missies vandaan zijn begeleid. We lopen de 87 treden naar boven (goede oefening voor de spieren na de lange auto rit) en krijgen een verhaal over wat er heeft plaatsgevonden. Jammer was dat het voor ons gevoel wat snel ging (na een minuut of 10 stond je wer buiten) en er wordt alleen wat verteld maar er worden geen beelden getoond van hoe het er echt aan toe ging. We zaten wel op de VIP stoelen waar genodigden de missies konden volgen (bv Presidenten en Staatshoofden maar ook familieleden van Astronauten). Saillant detail is dat de asbakken nog op de stoel voor je zit, toen was roken nog heel normaal 🙂 .
De volgende stop was een tentoonstelling van een aantal raketten. We stappen uit en bekijken buiten 2 rakketten en 2 motoren. Als we naar binnen gaan ligt daar de Saturnus raket zoals die is gebruikt voor het lanceren van de Apollo missies. We lezen dat dit een gebruikt exemplaar is die wel volledig is gerestaureerd. Op foto’s zie je dat er veel schade was maar hij licht er nu mooi bij. Wat opvalt is dat het echt een enorm ding is! Leuk om ook langs de wand de verhalen te lezen van alle Apollo missies. Als we klaar zijn pakken we weer de trein en komen terug in de centrale hal.
We bezoeken als laatste de Boeing 747 die er staat met een replica van de Space shuttle bovenop. Je kunt kort de Space shuttle bezoeken (lijkt op degene die in Florida staat bij Kennedy Space center), als je naar beneden loop kun je ook de Boeing 747 in, leuk om te zien en lezen hoe ze de Boeing hebben gestript van alle overbodige lxe (zoals isolatie) maar wel een aantal eerste klas stoelen staan voor mensen die meevlogen (zoals technici). Zonder isolatie zal het goed zijn geweest, en de eerste klas ziet er oubolig uit als je het vergelijk met hoe het er nu uit ziet.
Als we klaar zijn lopen we nog een kort rondje in de hal en rond 18:15 gaan we richting het hotel. Was leuk om te zien maar wij vonden Kennedy Space Center vele malen leuker. Zo was de tour rustiger en uitgebreider, zag je de mensen ook echt werken aan de spullen die in de ruimte worden gestuurd. Waren er een aantal informatieve maar ook vermakelijke films (o.a. 3/4D films). Ook het feit dat de lanceringen daar plaatsvinden geeft iets extra’s. Als je twijfelt zou ik voor Florida gaan, maar er zijn andere mensen die waarschijnlijk goed kunnen aangeven waarom Houston veel meer de moeite waard is.
Ik stel de navigatie in op het hotel, is in Noord Houston en nog bijna 1 uur rijden. De wegen zijn slecht, wordt veel aan de weg gewerkt en het wegdek is nog slechter dan wat je op de belgische wegen aantreft. Ook het verkeer is onrustig, veel switchen, remmen en gasgeven en licht aggresief gedrag in het verkeer. We eten bij Chili’s in de buurt van het hotel. We kunnen direct aan tafel, het is erg rustig (we zijn er don 19:15). Dat zal straks in Florida wel anders zijn, daar is 30 – 45 minuten wachten voor een tafel meer gebruik dan uitzondering. We nemen de bbq mix (kippenborst en kippen stukjes, met patat, een maiskolf en een lekker broodje). Esmee neemt de Quesedilla’s. We krijgen niet alles op en nemen de rest in de doos mee. Om de hoek zit een Starbucks, als we ernaartoe lopen staat er een brandweer agen (zo’n echte Amerikaan). Ze hebben bi Chili’s gegeten en een echtpaar met kinderen staat erbij. De kinderen worden op de auto gezet en ze mogen wat foto’s maken. Dat is nog eens leuk om mee te maken voor de kids! We halen b ij de Starbucks een Latte Vanilla voor Esmee en een Chocolate iets voor mij (niets met koffie te maken maar wel lekker). Met het beschikbare wifi zoeken we het exacte adres van het Hotel, deze staat namelijk niet in Navigon. Ing appt nog even met Vin, hij is zijn spullen aan het pakken en vliegt vanacht vanuit Bogota naar Austin waar wij hem gaan oppikken. Spannend en erg leuk om hem weer te zien na 6 maanden!!
Het hotel is een budget Inn, klinkt goedkoop maar het hotel is echt heel netjes! Lijkt redelijk nieuw of op zijn minst gerenoveerd. De airco stond uit, dat is wel jammer. Nu 2 uur aan (en een Fan), wordt langzaamaan kouder maar even geduld.
We douchen en ik type nog het blog, morgen vroeg op zodat we Vin rond 9:00 / 9:30 op kunnen pikken in Austin! We hebben er heel veel zin in!
Deepsouth en Florida 2017 