Vandaag vertrekken we richting San Antonio. We staan om 7:30 op en ontbijten op ons gemak, we eten weer lekker buiten voor het hotel. Ondanks het vaak mooie weer hebben de meeste hotels geen zitje buiten, op zich jammer want met mooi weer is het lekker om buiten te eten. We pakken ons boeltje na het eten weer bij elkaar en ruimen de auto in. Rond 9:00 checken we uit en gaan we naar het Lyndon B. Johnson National Historic Park. Dit is op ongeveer 20 minuten rijden van ons hotel. We rijden de parkeerplaats en maken een foto van het welkomst bord, iets verderop als we echt het park oprijden staat het echte Nationale parken bord.
De parkeerplaats voor het Visitor center is enorm groot, er staan alleen nauwelijks autos. Ing en ik lopen naar binnen en halen een permit voor de dag. Entree is gratis, alleen de rondleiding door het White House of Texas kost USD 3 per persoon, en dat gaan we ook doen maar de kaartjes koop je bij de Hangar van het vliegtuig. Ik vraag de man nog of het ook echt vol kan staan, hij zegt van wel en dat het in de loop van de dag echt druk wordt (we zijn er om 9:20 dus dat is inderdaad mooi op tijd). We plakken de permit op onze voorruit (wordt volgens mij nergens gecontroleerd) en gaan op pad. Het is de parkeerplaats af en dan rechtsaf en 1,5 mile rijden. Dan links de rivier over en daar begint de loop.
Als eerste stoppen we bij het schoolgebouw waar Lyndon B. Johnson op school heeft gezeten, je kunt er wel in maar een groot deel van het gebouw is afgeschermd met een raam. Als je op een knop drukt wordt er een veraal verteld over de schoolperiode en het belang dat Lyndon hechte aan goed onderwijs. De volgende stop is de begraafplaats, hier liggen meerdere familieleden maar ook Lyndon en zijn echtgenote. De begraafplaats zelf kun je niet op, dit is alleen toegankelijk voor familieleden. Je hebt wel een goed zicht op de graven. Aan de andere kant van de weg staat een replica van het huis waar hij de eerste 5 jaar heeft gewoond. Nadat het door de familie is verkocht is het heel erg verwaarloosd en in de jaren 1930 afgebroken waarna het door de familie weer is opgebouwd naar origineel concept.
We rijden door en doorkruisen een gebied van de nog steeds actieve boerderij. Er lopen koeien over de weg en op het land liggen de stro-balen. We stoppen bij de boerderij, we worden aangesproken door een medewerker. Hij verteld het een en ander over de koeien die er staan, het zijn echte Hereford koeien (ik moet meteen denken aan de periode dat ik voor mijn werk vaak in Kopenhagen was, daar had je een super restaurant dat Hereford heet. Nu weet ik waar de naam vandaan komt 🙂 ). De medewerker laat zien dat de koeien niet gebrandmerkt worden op de huid maar op de hoorns, dit omdat Lyndon dat ook altijd deed. Nadeel van deze methode is wel dat het elke twee jaar gedaan moet worden, de koeien schrapen met de hoorns langs harde stukken waardoor het brandmerk verdwijnt. We lopen nog even door en stappen dan weer in de auto.
Volgende stop is het vliegtuig, een klein ding en als je binnen kijkt valt pas op hoe klein het is (en laag, je moet echt bukken). Wel handig een compact vliegtuig maar een 747 heeft toch net even wat meer ruimte. We lopen de hangaar in, die nu is omgebouwd tot een soort visitor center, en kopen de kaartjes voor de White House tour. Deze start elk half uur en wij hebben de eerstvolgende tour om 11:00. De 20 minuten wachttijd lopen we door het Visitor Center en kijken even een film. We doen de tour met een vrouw en haar dochter, zij komen uit Houston.
De vrouw verteld leuk, we zien eerts de buitenkant van het huis en een beroemde eik waaronder vele vergaderingen zijn gehouden. Vervolgens gaan we zijn werkkamer in, er mogen binnen geen foto’s worden gemaakt (uiteindelijk nemen we een paar foto’s op de iPhone). De werkkamer is klein en er zaten 4 mensen, waarvan 1 persoon voor de afhandeling van et boeren bedrijf wat gewoon doorliep. Vervolgens gaan we de tuin in en zien we het zwembad. Deze is in de jaren vijftig bijgebouwd omdat Lyndon, na zijn eerste hartaanval, meer moest bewegen.
Als laatste bezoeken we het huis, we zien de keuken, woonkamer en de slaapkamers. Leuk om te zien dat er voor die tijd moderne snufes waren, zoals knoppen in de muur om muziek te selecteren, schakelaars om meerdere lichten apart aan en uit te zetten, en de lichtsterkte in te stellen en een op afstand te openen gordijn. Als we buiten zijn lopen we nog even een ruimte binnen met autos, rond 12:00 zijn we klaar en rijden we van het park af. Leuk om gezien te hebben!
Volgende stop is San Antonio, we rijden eerst naar het hotel. We zijn er rond 13:30, dit is vroeg omdat inchecken pas vanaf 15 uur is. De man geeft aan dat het normaal USD 15 is om vroeg in te checken maar de kamer is toch klaar dus we kunnen erin. We eten even onze lunch en relaxen wat. We besluiten dat we om 15:30 de riverwalk gaan doen. De hotel medewerker geeft aan dat we bij de oude Pearl brouwerij kunnen parkeren, dit is gratis en daar start min of meer de river walk. Als we wegrijden is het nog mooi weer maar naar het zuiden rijdend wordt het snel donker. Eenmaal geparkeer komt er even een echte hoosbui, duurt 15 minuten maar dan valt er ook echt wat. We blijven maar even in de auto zitten, als het droog is stappen we uit.
Het is best wel een stuk lopen voordat er echte bedrijvigheid is (uiteindelijk lopen we ongeveer 11 km heen en terug). Op een gegeven moment wordt het wel drukker en het ziet er gezellig uit (al had ik er zelf wel meer van verwacht). We stappen even van de riverwalk af en lopen de Rivercenter mall in. Deze is niet bijzonder, we lopen een paar winkels in en gaan dan naar de Alamo. Hier is het wel druk maar niet enorm druk. We lopen even rond en gaan de kerk in (ook hier mag je geen fotos maken). Daarna gaan we weer terug naar de riverwalk.
We lopen terug naar de auto, het is best wel een eindje wandelen. Rond 19:30 zijn we bij de auto, we besluiten om bij de Cheesecake factory te gaan eten, de komende dagen gaan we van de bewoonde wereld af en dan zit dat er zeker niet in. Het is een klein kwartiertje rijden, er is geen wachtrij. Dat zal straks in Orlando wel anders worden, daar is 30-45 minuten wachten meer regel dan uitzondering …. We bestellen eerst een lichte maaltijd, flatbreads en een avocado met toast. Daarna komen de Cheesecakes, wat zijn ze lekker! We krijgen de helft ongeveer op en de rest nemen we mee naar huis voor morgen onderweg naar Big bend.
Vlak voor het hotel tank ik nog even, USD 1,86 per Gallon. Ditmaal was de tank redelijk leeg een gaat er zo’n 20 Gallon in. Het gaat wel heeeel langzaam, duurt ongeveer 10 minuten… Daarna door naar het hotel, aangekomen om 22:00. Weer een drukke maar leuke dag! Morgen naar Big Bend, endje rijden maar wel zin in!
Deepsouth en Florida 2017 